خیر (فقه)خَیر مقابل شر است. از آن در بابهای طهارت، وقف، نذر و قضاء سخن گفته اند. ۱ - معنای خیرخیر عبارت است از آنچه که عقل یا شرع به آن ترغیب کرده است. ۲ - احکام خیر۲.۱ - خیر در طهارتحضور چهل مؤمن در کنار جنازه میت و گفتن این کلمات: «أللَّهُمَّ إنا لانَعْلَمُ مِنْهُ إلاخَیْراً وَأنْتَ أعْلَمُ بِهِ مِنّا؛ خدا یا ما جز خیر از او ندیدیم و تو، به او داناتر از مایی» مستحب است. [۱]
كشف الغطاء ج۲، ص۲۷۶.
کلمات یاد شده، در نماز میت پس از تکبیر چهارم نیز وارد شده است. [۲]
كشف الغطاء ج۲، ص۲۸۴.
۲.۲ - خیر در وقفهرگاه کسی مالی را در راه خدا، راه ثواب و راه خیر وقف کند- چون هر سه عنوان دارای یک معنایند- میتواند آن را در همه راههای نیک و پسندیده، مانند صدقه دادن به فقرا، دستگیری نیازمندان، ساختن مسجد، مدرسه و پل صرف کند؛ لیکن برخی قدما گفته اند: درآمد وقف به سه بخش تقسیم میشود: سبیل اللَّه، سبیل الثواب و سبیل الخیر، اوّلی صرف مجاهدان و حج و عمره، دومی صرف فقرا و مساکین و سومی صرف مستحقان زکات میشود. ۲.۳ - خیر در نذرکسی که نذر کرده مالی را در راه خیر صدقه دهد، میتواند آن را به فقرای مؤمن صدقه بدهد یا در راه حج، زیارت مشاهد مشرفه و سایر مصالح مسلمانان هزینه کند؛ لیکن برخی قدما خیر را به فقرا و مساکین و ابن سبیل و بدهکارانی که بدهی شان به جهت نیازمندیهای زندگی است و بردگان مُکاتَب اختصاص داده اند. ۲.۴ - خیر در قضاءبنابر قول برخی، در شهادت به عدالت کسی این گفته: «از او جز خیر نمیدانم» کفایت نمیکند. [۷]
مفتاح الكرامة ج۲۰، ص۸۲.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۳، ص۵۶۰-۵۶۱. |